POEM
อะลาดิ่นกับตะเกียงวิเศษ
 กาลครั้งหนึ่งนั้น | นานมา |
| ชายหนุ่มรูปงามตา | เรียบร้อย |
| เขามีชื่อนามว่า | อะลาดิ่น |
| ฐานะเขาต่ำต้อย | แต่ครั้งนานมา |
| วันหนึ่งเขาทำสวนที่บ้าน | สบายใจ |
| เขาขุดดินลงไป | รอบข้าง |
| พบกับอะไรอยู่ใต้ | ดินก้อนหนึ่ง |
| เมื่อหยิบดินออกขว้าง | กับต้องประหลาดใจ |
| เห็นตะเกียงโบราณหนึ่งนั้น | ถูกกลบ |
| ผิวตะเกียงมีฝุ่นทบ | อยู่บ้าง |
| อะลาดิ่นเอามือลบ | ถูออก |
| แล้วก็มีควันคว้าง | พุ่งขึ้นออกมา |
| ปรากฏเป็นร่างยักษ์ขึ้น | ตรงหน้า |
| รูปร่างใหญ่นักหนา | ร่างนี้ |
| ลอยขึ้นอยู่บนฟ้า | โค้งคำนับ |
| พร้อมกับทำมือชี้ | เอ่ยถ้อยวาจา |
| ข้าขอขอบคุณนะเจ้า | นายจ๋า |
| ที่มอบอิสระให้ข้า | รอดพ้น |
| ข้าอยู่ในตะเกียงมา | นานมาก |
| บุญคุณท่านมากล้น | ปล่อยข้าออกมา |
1576 อ่าน
Publish : 20 กรกฎาคม 2563
Vote:
All Comments (0)